Als kind wilde ik al danseres en kunstenaar worden, maar het leven liep anders. 

Er was geen ruimte voor kunst, maar ik bleef er altijd naar verlangen. Dat verlangen ben ik trouw gebleven.

Ik heb gedanst: jazzballet. Ik gaf er vele jaren les in. Ik vond het geweldig fijn om met jonge mensen te werken en maakte daarin ook veel mee.

Maar de dag kwam dat ik nog meer mijn eigen weg verkoos, ik dacht: 'en nu is het moment gekomen'. Je zou kunnen zeggen; de deur ging open en mijn passie kon aan de oppervlakte komen.

Ik ben gaan schilderen en gaan beeldhouwen. Ik maak keramiek en werk met glas. Wat ik maak heeft altijd met het leven te maken. Het zijn mijn ervaringen aan mensen en gebeurtenissen; mijn kunst is ook een manier om die ervaringen te verwerken.

Met kunst bezig zijn is voor mij een innerlijk proces, een doorwerking van binnen naar buiten.